Project sociale woningbouw "Eikenlaan": een project waar het mes duidelijk aan twee kanten snijdt! Een inhaalbeweging m.b.t. sociale woningbouw was dringend nodig. Het bouwproject zal een huisvesting voorzien voor verschillende doelgroepen, ook zullen er woningen zijn die voor mindervaliden en ouderen toegankelijk zijn.
Hier lees je wat er volgens ons allemaal van toepassing is op deze beslissing.
- Jarenlang zijn er onvoldoende sociale huur- of koopwoningen gebouwd door het CD&V-bestuur. Met deze inhaalbeweging grijpen ze te diep in op de naaste omgeving van het desbetreffende gebied. De bosrijke en natuurlijke omgeving moet radicaal wijken voor dit project.
- De bouwtechnische visie van het project is wel erg waardevol en heeft een hoog duurzaamheidsgehalte. Het zal de bewoners veel kansen bieden. Parking en fietsstalling worden goed georganiseerd. Dit voorkomt het uitzicht van een straat vol auto's. Dit impliceert wel dat bewoners - net door het plan met een centrale parking - niet eenvoudig tot aan hun woning rijden. Dat zal problemen geven m.b.t. het laden van de wagen. Ook voor minder mobiele bewoners is dit verre van ideaal.
- Zonder eerdere communicatie met de buurbewoners vertrok dit project met een wel erg slechte start. De toenemende verkeersdrukte en de ontbossing zijn de meest in het oog springende negatieve punten.
- Het project zal in verschillende stadia gebouwd worden, wat maakt dat de impact geleidelijk aan komt. Maar: de impact zal er sowieso komen.
- Er zijn zowel 50% koop- als 50% huurwoningen voorzien. Dit geeft een goede sociale mix, wat we alleen maar kunnen toejuichen.
- Men plant er 81 wooneenheden dicht op elkaar. Er wordt gesproken van in 3 bouwlagen te bouwen, en dit in 3 gebouwen. Dit is echt nefast in woongebied dat niet aan een gewestweg ligt.
De achtergrond: nood aan sociale woningen in de gemeente Lille
Een Vlaams decreet legt vast dat er tegen 2025 in elke Vlaamse gemeente 9% sociale woningen moeten zijn, als bindend sociaal objectief. De gemeente Lille heeft door de jaren heen een grote achterstand opgelopen om dit streefdoel te bereiken. Deze woningen zijn trouwens meer dan nodig. De doelgroep ondervindt vandaag moeilijkheden en deze groep is alleen maar groeiende. Het is net omdat veel gemeenten zich in het verleden onvoldoende bekommerden om sociale kavels en om een voldoende aanbod aan sociale huur- of koopwoningen te voorzien, dat dit decreet tot stand is gekomen. In de voorbije legislaturen werd er in Lille door het CD&V-bestuur bitter weinig ondernomen om nieuwe projecten i.v.m. sociale woningbouw te realiseren. De deadline van 2025 leek volgens de CD&V waarschijnlijk voldoende veraf om het probleem te negeren. Wij hadden zelfs eerder de indruk dat het bestuur permanente bewoning in weekendzones beschouwde als hét middel om voor de sociaal zwakkeren een betaalbare woning te voorzien.
Het kan als een positieve kentering worden gezien dat het huidige CD&V bestuur nu wel eindelijk werk maakt om nieuwe sociale woningbouw te realiseren, nu het mes hen op de keel staat dankzij het decreet. Om tot een gezonde sociale mix te komen tussen sociaal zwakkeren en beter bemiddelde inwoners ligt het voor de hand dat sociale woningbouw gespreid in de kernen van de gemeenten moet gebeuren. Het wordt dan ook onmogelijk om een goede sociale mix te bekomen in de dorpskernen als de bouwgronden door de jaren heen schaarser worden.
Benutten van woonuitbreidingsgebieden
-------------------------------------------------
De Vlaamse regelgeving biedt echter een uitweg om op een goedkopere manier sociale woningprojecten te realiseren: door het aansnijden van woonuitbreidingsgebieden. Deze gebieden liggen verspreid over de deelgemeenten, bijvoorbeeld het gebied rond Slaaplaken, Biezenhoek, achter de Eikenlaan, Boskant, Lozijde, Pulsebaan, Boonhof en Zavelstraat. Aangezien er voldoende onbebouwde kavels beschikbaar zijn in de woonzones is het niet toegelaten voor particulieren om in de uitbreidingsgebieden te bouwen. Daardoor is de waarde van de gronden in deze zones veel lager dan in de woonkernen. In de uitbreidingszones mag een sociale huisvestingsmaatschappij groepswoningsbouw plannen, en dit is precies wat gepland wordt in het project aan de Eikenlaan. Het vreet aan een onontgonnen gebied dat dicht bij een woonzone ligt; en door de bewoners daar terecht als het vernietigen van een groene long wordt aangevoeld.
Kortom: door een verkeerd beleid in de voorbije jaren is men nu gedwongen om open ruimte aan te snijden om op een artificiële manier te voldoen aan de nood aan sociale woningen. Dit doet men op een plaats die niet goed aansluit bij het bestaande sociale netwerk in de gemeente. Dit allemaal door een oud zeer: het gebrek aan een langetermijnvisie.
